Toen ik ruim 4 jaar geleden begon aan mijn werk als uitvaartbegeleider vond ik de 'laatste verzorging' van iemand die is overleden, het meest spannende onderdeel van de uitvaart. Ik had daar nog geen ervaring in. En ik wist nog niet of ik dit onderdeel ooit zelf zou gaan doen?
Graag ben ik open en transparant in alles wat er komt kijken bij het organiseren van een afscheid van een dierbare. Daar hoort ook dit onderwerp bij. Met de laatste verzorging bedoel ik het wassen en aankleden van iemand die overleden is.
Eerst ben ik het gaan ervaren door erbij aanwezig te zijn. Mijn collega’s van het vervoersbedrijf (UDC) zijn kundig en ervaren. Ik vraag hen dan ook vaak om iemand die overleden is, bijvoorbeeld vanuit het ziekenhuis naar huis te brengen en/of de laatste verzorging te geven. Dit laatste met of zonder familie, afhankelijk van de wens van de familie, want die staat voorop.
Na een aantal keren meegekeken te hebben, ben ik het zelf gaan doen. Wel met iemand samen van de familie, want om het alleen te doen is lichamelijk zwaar.
Niet altijd weten mensen van tevoren of ze dat willen doen, zelf hun dierbare verzorgen en/of mee willen helpen. Op het moment zelf voelen ze echter vaak goed aan of ze die behoefte hebben of niet.
Als mensen besluiten het wel te doen, levert dat vaak mooie momenten op. Mooi als iemand dan versteld staat van zijn/haar eigen kracht en een positief gevoel overhoudt aan het wassen en aankleden van hun dierbare.
Voor een rouwproces kan het helpend zijn. Want iemand ziet daarmee de werkelijkheid onder ogen; zijn/haar dierbare is overleden. Zelf vind ik het speciaal om daar onderdeel van uit te mogen maken.
Je hebt een keuze. Je kunt alles zelf doen (met 2 personen), (een beetje) mee helpen (bijvoorbeeld alleen iemand zijn sokken aan doen) of er gewoon bij aanwezig zijn. Of niet. Het is allemaal goed. Het kan en mag in ieder geval.
Reactie schrijven